شرکت تعاونی روستائی کمیجان

کنجد یکی از قدیمی ترین گیاهان زراعی روغنی جهان است و از زمان های قدیم در ایران کشت می شود و زمانی از صادرات مهم کشور به شمار می رفت. کشت کنجد در مناطق گرمسیری کشور مانند استان های خوزستان، سیستان و بلوچستان، جیرفت و فارس متداول است و در استان مازندران هم به دلیل تنوع کشت، کنجد به صورت زراعت اصلی در بهار و یا به صورت کشت مخلوط همراه با پنبه در بهار و همچنین به عنوان کشت دوم بعد از برداشت غلات بسیار مورد توجه کشاورزان منطقه می باشد و از سوی دیگر کاربرد روزافزون روغن استحصالی از این گیاه در صنعت موجب افزایش تقاضا جهت افزایش سطح زیرکشت آن می باشد.

کنجد – Sesame :

کنجد یکی از دانه های روغنی مهم در کشاورزی است .  بیشتر  در مناطق گرمسیر و نیمه گرمسیر جهان دیده شده است ،  احتمالاً قدیمی ترین دانه روغنی است که بشر آن را شناخته و مصرف نموده است .

موطن اصلی گیاه کنجد :

موطن اصلی کنجد آفریقا است ولی به سرعت از طریق آفریقا در هندوستان و چین پراکنده  و به مراکز ثانوی ، انتشار پیدا کرده است . البته شواهد و دلایلی وجود دارد که منطقه افغانستان و ایران را به موطن گونه هایی از کنجد معرفی می نماید .

کنجد در منطقه ایران از حدود 2200 سال قبل از میلاد مسیح یک محصول با اهمیت بوده و با کشت آن این منطقه ، مرکز عمده انتشار آن ،  به عنوان یک گیاه اهلی بوده است .

مجموعه گونه های مهم گیاه کنجد هم اینک در آمریکا ، روسیه و هندوستان نگهداری می شود .

خصوصیات گیاهی :

کنجد که به انگلیسی آن را Sesame  می گویند نام علمی آن Sesamum indicum  و از خانواده پدالیسه Pedaliacea است .

کنجد صد ها نژاد و واریته دارد که از حیث اندازه ، شکل ، رنگ گلها و رنگ بذر ها با هم تفاوت زیاد دارند . گیاهی است یک ساله و گاه چند ساله و طول دوره رشد آن بسته به رقم و شرایط محیطی بین 4 تا 6 ماه         می باشد و خصوصیات اندامهای آن عبارتند از :

ریشه -  ساقه -  برگ - گل آذین –  میوه –  دانه

الف ) ریشه : ریشه کنجد مستقیم ، قوی و بسیار توسعه یافته است که به طور متوسط حدود 1 متر در خاک فرو می رود . ریشه های فرعی بیشتر در طبقه سطح الارض خاک گسترده می شوند و نمو آنها معمولاً تا موقع گل کردن ادامه می یابد و بعد از آن کم و بیش متوقف می شود .

هرچه ریشه بهتر رشد کند به همان نسبت نبات قوی تر و سالم تر خواهد بود .

خاک و رطوبت موجود نیز بر میزان و نوع ریشه مؤثر می باشد . ویژگی مقاومت کنجد در مقابل خشکی نیز ناشی از سیستم گسترده ریشه آن در خاک است .

ب ) ساقه : ساقه کنجد راست و ارتفاع آن بین 50 تا 200 سانتیمتر واکثراً 70 سانتیمتر است . مقطع ساقه معمولاً مربع شکل و گاه مستطیلی و پهن و دارای شیار های عمودی است و ممکن است صاف ، کمی کرکدار یا زیاد کرکدار باشد ، که مقدار کرک روی ساقه با مقاومت در برابر خشکی مربوط می باشد . رنگ ساقه از سبز روشن تا ارغوانی متغیر و معمولاً سبز تیره است . بر روی ساقه اصلی شاخه های فرعی به وجود  می آیند.

معمولاً ارقام زودرس ، ساقه کوتاه و ارقام ساقه بلند ،  دیررس می باشند .

پ ) برگ : برگ کنجد در واریته های مختلف و حتی در یک بوته از نظر شکل و اندازه بسیار متنوع است . معمولاً برگ های پایین بوته ، پهن با حاشیه دندانه دار و برگ های میانی ، نوک تیز و گاهی کمی دندانه دار و برگ های بالایی ، باریک تر و نوک تیز هستند .

سطح برگ نیز گاهی صاف و گاهی چین خورده و چسبناک و تا حدی کرک دار است و با یک دمبرگ نسبتاً بلند به ساقه متصل می گردد . آرایش برگ نیز از یک بوته به بوته دیگر متفاوت است و در یکی ممکن است متناوب و در دیگری متقابل باشند و در برخی ،  برگ های پایین متقابل و برگ های بالایی متناوبند .

رنگ برگ ها سبز تیره و کدر و اغلب کرکدار می باشند . طول برگ بین 3 تا 17 سانتیمتر و عرض 1 تا 5/1  سانتیمتر و طول دمبرگ بین 1 تا 5 سانتیمتر است .

ت ) گل آذین : گلها از کنار برگ ها روی قسمت بالای ساقه و شاخه ها می رویند . گل ها به صورت  منفرد ظاهر      می شوند اما تا 8 عدد گل در هر گل آذین نیز گزارش شده است و ممکن است از کنار برگ های پایین تر به صورت منفرد و در قسمت بالای ساقه و شاخه ها به صورت مجتمع دیده شوند . رنگ جام گل معمولاً سفید یا صورتی بسیار کمرنگ می باشد و گاهی ممکن است تیره تر و یا ارغوانی نیز دیده شود و ممکن است سطح داخلی آن خالهای قرمز ، سیاه یا زرد داشته باشد .  کاسه گل کوچک با کرک های زیاد و دارای 5 تا 8 دندانه است . جام گل ، لوله ای و دارای 5 گلبرگ به هم پیوسته و نا منظم است . هر گل 4 پرچم دارد که در دو سطح قرار دارند . پرچم های جلویی کوتاه تر از پرچم های عقبی است و دارای بساک تخم مرغی و سبز رنگ می باشد . مادگی از تخمدان باریک تر می باشد .خامه ای نسبتاً بلند بوده و کلاله چند قسمتی با تعداد 2 تا 4 برچه تشکیل یافته و در هر تخمدان تعداد زیادی تخمک وجود دارد .

گل ها  صبح زود باز می شوند که 95 درصد بین 5 تا 7 صبح می باشد و بعد از ظهر پژمرده شده و اکثر آنها بین ساعت 5/4 تا 6 بعد از ظهر می ریزند .

نکته : کنجد گیاهی است معمولا خود گشن و حدود 5 تا 30 درصد دگر گشنی نیز ممکن است دیده شود و به همین دلیل در تولید بذر باید بین واریته ها 20 تا 50 متر فاصله در نظر گرفته شود .

نکته بسیار مهم : گرده افشانی معمولاً به وسیله حشرات انجام می شود . عمر دانه گرده که بلافاصله بعد از بازشدن گلها می ریزد 24 ساعت بوده و آمادگی کلاله برای پذیرش گرده 2 روز میباشد .

ث ) میوه : میوه کنجد کپسولی است با مقطع مستطیل شکل و شیاردار . اندازه کپسول بسیار متغیر و شکل و اندازه کپسول ویژگی خاصه واریته ها است که محیط و تغییرات آن نیز در این تغییرات مؤثرند و روی یک بوته هم ، ممکن است چند شکل مختلف کپسول دیده شود . کپسول معمولاً 3 تا 8 سانتیمتر طول داشته و قطرآن بین 5/0 تا 2 سانتیمتر است و تعداد حفره ها از 4 تا 12 عدد متغیر است . کپسول ها معمولاً کرکدار و معمولاً ابتدا کپسول های پایین و در آخر کپسول هایی که به نوک ساقه نزدیک هستند می رسند . در هر کپسول حدود 80 دانه معمولاً وجود دارد .

نکته : تعداد کپسول ها در هر بوته ، به تعداد گل های بارور بستگی دارد و معمولاً شرایط محیطی و تراکم بوته در آن مؤثرند . تراکم زیاد و فاصله کم بوته ها ، تعداد کپسول و تعداد بذر در هر کپسول را کم میکند.

ج ) دانه : دانه کنجد کوچک ، بیضوی و صاف ، پهن و تخم مرغی شکل است . طول دانه کنجد 3 تا 5/3 میلیمتر و پهنای آن 5/1 تا 2 میلیمتر است . پوست دانه بیشتر به رنگ قهوه ای ، سیاه و زرد بوده و مغز آن سفید می باشد . وزن هزار دانه آن بین 2 تا 4 گرم است و هر تن دانه کنجد حجمی معادل 58/1 متر مکعب دارد که 915/ 0 متر مکعب آن مربوط به دانه و بقیه مربوط به فضای خالی بین دانه ها است ، یعنی دانه ها عملاً 58 درصد حجم توده را اشغال می کنند .

نکته : شرایط محیطی منطقه می تواند تأثیر عمده بر بازدهی و میزان روغن بذر و سایر محتویات آن داشته باشد .

ترکیب متوسط روغن و پروتئین ، دانه کنجد :

44 تا 45 درصد روغن - 19 تا 25 درصد پروتئین و همچنین مواد معدنی کلسیم ، فسفر ، آهن ، سدیم ، پتاسیم و ویتامین های A  ، تیامین ، ریبوفلاوین و نیاسین می باشد .  

کاربرد های خوراکی و صنعتی گیاه کنجد :

روغن کنجد برای طبخ مواد خوراکی مختلف در صنایع غذایی و همچنین در تهیه عطر ها و به عنوان حلال در داروسازی ، آرایشی و بهداشتی مصرف می شود .

در ایران مصرف اصلی دانه کنجد برای تهیه حلوا شکری ، ارده و شیرینی پزی است .

کنجاله کنجد حدود 40 درصد پروتئین داشته و دوام آن نیز زیاد و فساد نمی یابد و با داشتن اسید آمینه میتونین و کلسیم و فسفر برای دام غذایی بسیار مطلوب می باشد .

خواص روغن کنجد :

نیرو دهنده روده می باشد  - باعث ازدیاد اسپرم می شود – ملین است . 

خصوصیات اکولوژی :

گیاهی است روز کوتاه که به هوای گرم و نور زیاد احتیاج دارد . ارقام زودرس و دیر رس آن طول دوره رشدی بین 80 تا 150 روز دارند و از نظر ارتفاع از سطح دریا معمولاً در ارتفاع کمتر از 1250 متری می رویند و تا ارتفاع 1500 متری نیز ممکن است سازگار شود .

توجه : تیپ هایی که در ارتفاع بالا می رویند معمولاً کوچک ، بازدهی بذر آن ها کم و غالباً فقط یک گل در کنار برگ می روید ، همچنین باید خاطر نشان کرد که با بالا رفتن ارتفاع مقدار روغن حاصله از گیاه کنجدکاهش می یابد  .

کنجد برای تولید حداکثر بذر به شرایط بسیار گرم احتیاج دارد و حدود 2700 واحد گرما ( درجه روز ) نیاز دارد . گرمایی معادل 25 تا 27 درجه سانتیگراد جوانه زدن را سریع و رشد اولیه و تشکیل گل را تشدید می کند.

کنجد یک گیاه روز کوتاه است و با روز 10 ساعته معمولاً در 42 تا 45 روز گل خوهد داد ، اما بسیاری از واریته ها با فتوپریود های مختلف سازگار شده اند .

 از نظر خاک کنجد در انواع مختلف خاک بخوبی رشد می کند .

نکته : کنجد در عین حال که محصول مناطق گرمسیر و نیمه گرمسیر است ولی با اصلاح واریته های مناسب گسترش آن به مناطق معتدل تر امکانپذیر گردیده است .

کنجد به خشکی مقاوم بوده و کشت آن به صورت دیم در شرایطی که بیش از 400 میلی متر باران در طول دوره رویش باشد با موفقیت امکان پذیر و بارندگی کمتر از 300 میلی متر محصول خوبی بدست نخواهد داد .

 خصوصیات خاک هنگام کشت بذر کنجد :

بهترین نتیجه ، زمانی بدست می آید که خاک حاصلخیز و برای عبور آب نفوذپذیر باشد یا خاک هایی متوسط از نظر بافت با ذخیره مواد غذایی بالا ، اسیدیته در حد خنثی یا کمی اسیدی و یا کمی قلیایی بین 5/5 تا 8  همچنین باید گفت که کنجد گیاهی حساس به شوری است که در اراضی باتلاقی و شور کشت آن نتیجه بخش نخواهد بود .

معمولاً خاک نرم و خاک های شنی یا مخلوط حاصلخیز و غنی نتیجه مطلوبی ببار می آورد .

ارقام کنجد :

از گیاه کنجد صدها نژاد و واریته وجود دارد که از حیث اندازه ، رنگ ، شکل ، نمو ، رنگ گلها ،  ترکیب بذر و ... با یکدیگر تفاوت های قابل ملاحظه ای دارند .

معرفی نام برخی از ارقام معروف گیاه کنجد :

آراواکا – ریو – دلکو 20 – گریولو – روفیجی – اینامر ( پر شاخ و برگ ) – مورادا ( پر شاخ و برگ ) – آکاریگو ( دارای انشعاب کم ) – گلایوکازودرس ( پس از 97 روز می رسد ) – آسیترا ( پس از 89 روز      می رسد ) – سان های چی( مخصوص خاک های حاصلخیز  ) – باوانگ پی ین( مخصوص خاک های حاصلخیز  ) 

جدول زمانی مراحل اجرایی کاشت ، داشت و برداشت کنجد :

فروردین و اردیبهشت : تهیه زمین ، کاشت

اردیبهشت و خرداد : مراقبتهای زراعی شامل : آبیاری ، سرک و وجین

تیر و مرداد : ادامه مراقبتهای زراعی و برداشت

عملیات کاشت :

کنجد در زمین هایی که برای زراعت مناسب نیستند و یا در نواحی که برای آبیاری محصول در دست نیست با روش ها و ابزار آسان و بیشتر با استاندارد های پایین کشاورزی کشت صورت می گیرد . ولی انتخاب زمین مناسب ، تهیه صحیح بستر کاشت ، مصرف کود و روش صحیح کاشت می تواند در بازدهی بیشتر دانه و محتوای روغن و پروتئین آن تأثیر زیادی داشته باشد .

عملیات کاشت شامل موارد ذیل می باشد :

تهیه زمین – کود دادن – انتخاب بذر و مقدار آن – زمان کاشت – روش کاشت

الف ) تهیه زمین : یکی از مسائل مهم تولید کنجد به شمار می رود زیرا : بذر کوچک ، گیاهچه ضعیف و رشد کند اولیه آن ایجاب می کند که بستر بذر دارای ذرات ریز ، صاف ، مسطح و متراکم باشد تا امکان برداشت محصولی رضایت بخش به وجود آید .

شخم عمیق پاییزه ، یک شخم سطحی در بهار ، دیسک و ماله تا خاک را کاملاً نرم کند ، البته اگر زمین لایه های رسی و سخت نداشته و خاک حاصلخیز و هوموس دار باشد همان عملیاتی که برای کشت گندم و جو انجام می شود ، شاید برای کشت کنجد هم کافی باشد .

ب ) کود دادن : افزودن 10 تا 15 تن کود دامی پوسیده در هر هکتار و دادن کود های ازته ، فسفره و پتاسه مقدار عملکرد را بالا می برد .

معمولاً 150 تا 200 کیلو گرم فسفات دامونیوم و 100 کیلو گرم اوره در هر هکتار مصرف می شود و در خاک های شنی یا اسیدی مصرف کود های پتاسه نیز الزامی است .

نکات مهم در استفاده از کود های فسفر ، پتاسیم و ازت :

کود فسفر  : برای افزایش عملکرد اهمیت زیادی در کنجد دارد . به خصوص در زراعت آبی .

کود ازت : باید در صورت در دسترس بودن فسفات انجام گیرد زیرا در صورت کمبود فسفر ، ازت تنها ممکن است بازدهی را کاهش دهد و بر مقدار روغن نیز تأثیر منفی داشته باشد . ضمناً نباید فراموش کرد که مقداری از ازت را باید به صورت سرک و در زمانی که ارتفاع بوته ها به 20 سانتیمتر رسیده باشد مصرف نمود .

کود پتاسیم : تجزیه بوته های رشد کرده کنجد معمولاً نشان دهنده مقدار زیادی پتاسیم به خصوص در کپسول ها است ، اما در صورتی که در محل کمبود مشخصی از نظر پتاسیم وجود نداشته باشد کاربرد آن به مقدار اندک ضرورت می کند .

توجه : در اراضی آبی که مقدار قابل توجهی ازت و فسفر مصرف می شود ، برای حفظ تعادل غذایی مصرف پتاسیم ضروری است .

پ ) انتخاب بذر و مقدار آن : مقدار بذر به منطقه و نوع کاشت بستگی دارد . هنگامی که کنجد همراه با محصولات دیگر کاشت می شود ، فاصله و میزان بذر بستگی به نوع محصول همراه و تجربه کشاورز در منطقه دارد و هنگامیکه کنجد به صورت خالص کشت می شود تراکم گیاه در هکتار بستگی به شرایط اقلیمی و نوع بذر دارد . معمولاً در زراعت های دست پاش مقدار 5 تا 15 کیلوگرم در هکتار کاشته می شود .

در زراعت های ردیفی معمولاً 3 تا 5 کیلوگرم در هکتار بذر مصرف می شود .

در ایران در بعضی از مناطق 10 کیلوگرم بذر مصرف می شود و باید توجه داشت که به علت نامناسب بودن کشت ممکن است مقداری از بذر توسط مورچه ها ، پرندگان یا عوامل دیگر از بین برود .

نکته بسیار مهم : توصیه می شود ، یک روز قبل از کاشت ، بذر را با محلول 5 در هزار سولفات مس یا با کاپتان 75 درصد به نسبت 70 گرم برای یکصد کیلو بذر و یا با فرمالین یا تیرام ضدعفونی نمود .

ت ) زمان کاشت : کنجد برای جوانه زدن به یک بستر گرم و مرطوب و دمای نسبتاً بالا نیاز دارد . زمان کاشت هنگامی که درجه حرارت خاک به 20 درجه سانتیگراد رسیده باشد . بهتر است دمای بستر بذر 25 تا 27 درجه سانتیگراد باشد . دمای زیر 18 درجه سانتیگراد رشد گیاهچه را به تعویق خواهد انداخت  و زیر 10 درجه سانتیگراد جوانه زدن به طور طبیعی متوقف می شود .

تذکر : اگر در منطقه ، کاشت با فصل بارندگی همزمان است که دوره بارندگی کوتاه ولی پر باران است ، بهتر است پس از پایان بارندگی و زمانی که دمای خاک افزایش می یابد اقدام به کاشت نماییم .

توجه : کنجد نسبتاً به کندی جوانه می زند و رشد اولیه گیاهچه های جوان نیز کند است .

ث ) روش کاشت : چون بذر کنجد کوچک است برای افزایش حجم ،  بذر ها را با شن ، خاک یا خاکستر مخلوط می نمایند تا یکنواخت تر پراکنده شود .

برای کاشت مکانیزه چه با دستگاه های بذر پاشی کوچک دستی یا بذر کار هایی که به وسیله دام کشیده می شود یا بذرکار های تراکتوری اقدام به بذر کاری می شود .

کنجد در اراضی دیم روی زمین مسطح یا در درون جوی ها با فاصله 40 تا 45 سانتیمتر و 8 تا 15 سانتیمتر روی ردیف ها می کارند و در شرایط آبی آن را روی پشته ها و با فاصله 45 تا 55 سانتیمتر و فاصله 4 تا 6 سانتیمتر روی ردیف ها کشت می نمایند .

نکته بسیار مهم : یکنواخت بودن عمق کاشت و میزان بذر برای دستیابی به حداکثر بازدهی ضروری است . عمق کاشت بسته به نوع خاک بین 2 تا 5 سانتیمتر و می تواند تا 10 سانتیمتر هم باشد که علاوه بر جنس خاک زمان کاشت و میزان رطوبت خاک در بستر نیز در تعیین آن موثرند ، که تعیین عمق صحیح باعث یکنواختی رشد شده و در موقع برداشت ، بوته های کوتاه به وسیله کمباین یا درو نشده و یا مقداری زیادی از محصول از بین خواهد رفت .

 عملیات داشت :

عملیات داشت شامل موارد ذیل می باشد :

آبیاری – مبارزه با علف های هرز – مبارزه با آفات – مبارزه بیماری ها

الف ) آبیاری : مقاومت کنجد در برابر خشکی از مزایای عمده آن محسوب می شود زیرا می توان آن را در مناطق نسبتاً خشک کشت نمود .

گیاهچه کنجد در برابر کمبود آب بسیار حساس است و اگر رطوبت خاک کافی نباشد ناچار نیاز به آبیاری خواهد بود و در صورتیکه امکان آبیاری باشد مسلماً با مصرف بیشتر انواع کود های شیمیایی و تکنیک های کشاورزی پیشرفته می توان انتظار محصولی بیشتر نیز داشت .

کنجد در زمان جوانه زدن ، گل دادن و دانه بندی به رطوبت کافی در خاک احتیاج دارد . در مرحله جوانه زدن باید خاک نم دار باشد تا جوانه زده و خروج گیاهچه از خاک به راحتی امکان پذیر بوده و سله خاک مانع خروج آن نشود و بهتر است در صورت امکان هیرم کاری شود یعنی قبلاً زمین آبیاری شده و پس از گاو رو شدن اقدام به کشت گردد . در این حالت آبیاری بعد از کاشت باعث پایین آمدن درجه حرارت خاک نشده و جوانه زدن به تأخیر نخواهد افتاد . پس از به ساقه رفتن ، مقاومت در برابر کم آبی بیشتر می شود ، ولی در موقع به گُل رفتن حتماً به آبیاری نیاز دارد و بالاخره در موقع شروع کپسول بندی است ، که آبیاری به موقع  سبب پر شدن کپسول ها و دانه بندی کامل می شود . زمانی که اولین غلاف ها شروع به رسیدن می نمایند باید آبیاری به طور کامل قطع گردد تا رسیدن غلاف ها تسریع شود ، باید توجه داشته باشیم که آبیاری قبل از کاشت بیشترین اهمیت را دارد .

توجه : باران زیاد در زمان گُل دادن باعث کاهش محصول می گردد و اگر زمان برداشت و یا موقعی که آماده برداشت شده اند باران ببارد باعث ابتلا به بیماری های قارچی شده ، و با تأخیر در خشک شدن کپسول ها ، باعث کم شدن محصول خواهد شد .

نکته : کشت کنجد آبی در مناطقی که آب و هوای گرم آفتابی و خشک دارند نتیجه بسیار مطلوب خواهد داشت .

ب ) مبارزه با علف های هرز : با توجه به اینکه رشد اولیه گیاهچه کنجد بسیار آهسته و برعکس رشد علف های هرز مناطق گرم ، بسیار سریع می باشد ،کنجد برای علف های هرز رقیب بسیار ضعیفی است و نیاز به بستر بذری عاری از علف های هرز دارد و به همین دلیل اکثراً از علف کش های قبل از سبز شدن مثل CIPC ( کلروپروفام ) و آلاکلر ، دیفنامید ، پرمترون و تری فلورامین استفاده می نمایند .

در زراعت های ردیفی می توان با استفاده از کولتیواتورهایی که به ریشه کنجد خسارت وارد نسازد استفاده نمود و گاهی ممکن است 2 یا 3 بار وجین کردن مورد نیاز باشد . ولی با رشد کنجد نیاز به وجین کاهش       می یابد . البته در صورتیکه تراکم بوته زیاد و بیش از حد لزوم باشد می توان زمانی که بوته ها به ارتفاع 8 تا 10 سانتیمتری رسیده اند همراه با وجین عمل تنک کردن را نیز انجام داد .

پ ) مبارزه با آفات : کنجد گیاهی است که به وسیله تعداد زیادی از آفات حشره ای مورد حمله قرار       می گیرد ، ولی اهمیت نسبی این حشرات در کشورها و مناطق مختلف متفاوت است .

آفات عمومی مانند : ملخ ، شته ها و ... نیز می توانند به مزارع کنجد در همه مراحل رشد صدمه بزنند و در مقیاس وسیع نیز شایع می باشند و شته ها علاوه بر تغذیه از گیاه و آسیب وارده باعث انتقال بیماری های ویروسی و خسارت مضاعف می گردند .

آفات اختصاصی سایر زراعت ها مثل : کارادرینا ، اکروتیس ، برخی از سرخرطومی ها و پشه ها و همچنین آفات انباری مثل انواع بید ها می توانند به کنجد در مزرعه و انبار آسیب فراوان وارد سازند .

ت ) مبارزه بیماری ها : تعداد زیادی از بیماری های قارچی و ویروسی کنجد را مبتلا به بیماری  می سازند . ولی پراکندگی بسیاری از آنها محدود و تنها در بعضی از مناطق ممکن است شدید باشد .

توجه : چون در مورد بسیاری از بیماری های قارچی و ویروسی ، بذر ممکن است عامل انتقال بیماری باشد ، ضد عفونی کردن بذر باید قبل از کاشت امری ضروری تلقی گردد و یا بذر از محلی مطمئن و عاری از بیماری تهیه و خریداری شود .

شایع ترین بیماری های کنجد :

لکه برگی -  پوسیدگی ساقه – بیماری سبز گُل  می باشد . سایر بیماری های کنجد در ایران چندان ارزش اقتصادی ندارد و برای کاهش شیوع و گسترش آنها بهتر است در صورت امکان از روش های زراعی استفاده کرد و ضمن ضد عفونی کردن بذر ، حتی المقدور از ارقام مقاوم به بیماری شایع منطقه استفاده گردد .

عملیات برداشت :  

برداشت کنجد به علت ریزش دانه ها از داخل کپسول دشوار و چنانچه زمان برداشت با دقت انجام نشود مقادیر قابل توجهی از محصول به هدر خواهد رفت . کنجد را زمانی برداشت می کنند که دانه ها در کپسول های پایینی رسیده باشند . معمولاً کپسول ها از قسمت پایین ساقه به بالا می رسند و برگ ها شروع به ریزش می نمایند ، ولی کپسول ها هنوز سبز هستند و قبل از خشک شدن کپسول ها باید اقدام به برداشت شود .

کنجد معمولاً 80 تا 150 روز و در اغلب موارد 100 تا 110 روز پس از کشت آماده برداشت است ، اما برخی از ارقام جدیدتر برای نمونه : گلایوکا 97 روز - اسیترا 89 روز - اراواکا 70 تا 75 روز پس از  کاشت میرسند . هنگام رسیدن برگ ها و ساقه ها از رنگ سبز به زرد و سپس به قرمز متمایل می شوند .

برداشت دستی و مستقیم کنجد :

برداشت دستی : بوته را با داس درو کرده یا بوته را از خاک بیرون آورده و به صورت ایستاده نگاه می دارند تا خشک شود و تیپ های شکوفا را روی پلاستیک یا برزنت وارونه می کنند تا دانه ها بریزد و بقیه دانه های را پس از کوبیدن بوته ها جدا می نمایند . در هنگام درو ممکن است کپسولهای بالای ساقه نارس باشند،  ولی در مدت زمانی که قبل از خرمن کوبی صرف خشک شدن کپسولها می شود امکان می دهد که بذر بدون اینکه به کپسول ها رسیده آسیب وارد آید ، برسد . واریته های ناشوکفا را می توان با یک ماشین درو یا کمباین مستقیماً برداشت نمود . آنها که محصول را قبل از رسیدن کامل درو می کنند در ردیف هایی روی زمین قرار می دهند تا خشک شده و سپس آنها را با کمباین جمع آوری می نمایند .

برداشت مستقیم : کمی مشکل و باید کمباین کاملاً تنظیم شده باشد . استفاده از مواد برگ ریز مثل : آندوتال  و دی کوات باعث سرعت در رسیدن غلاف ها می شود .( این امر سبب آلوده شدن بذر نیز می شود و در صورت مصرف مستقیم برای خوردن یا آشپزی باید مورد توجه قرار گیرد ) .

بازدهی کنجد در هکتار  :

بازدهی کنجد از چندصد کیلو تا 3000 کیلو در هکتار متغیر است و به طور معمول در بسیاری از کشور ها حدود 2000 کیلو گرم است . 

برخی از آمار و اطلاعات موجود در بخش تولید گیاه کنجد  :

میزان خرید و توزیع بذر کنجد در سال های1387 و 1388 ایران :

 ( واحد : تن )

( مأخذ : جدول شماره 1 – 3 – 7   (آمار نامه کشاورزی ایران - جلد دوم – سال  1388 ) )

عملکرد مبارزه با آفات و بیماریهای نباتات زراعی ( سایر دانه های روغنی )در سالهای 1387 و 1388 ایران :

( واحد : هکتار )

( مأخذ : جدول شماره 1 – 4 – 17   (آمار نامه کشاورزی ایران - جلد دوم – سال  1388 ) )

با توجه به آمار های ارائه شده می توان این نتیجه را گرفت که در بخش مبارزه با آفات و بیماری های نباتی زراعی در بخش سایر دانه های روغنی در سال 1388 نسبت به سال قبل آن یعنی سال 1387 در واحد هکتار ، کاهش چشمگیری خود نمایی می کند .

 آمار مقایسه ای بیمه و خسارت زیربخش زراعت ( گیاه کنجد ) در سال زراعی 1387 - 1388 ایران :

( مأخذ : جدول شماره 8 – 2    (آمار نامه کشاورزی ایران - جلد دوم – سال  1388 ) )

( مأخذ : ادامه جدول شماره 8 – 2    (آمار نامه کشاورزی ایران - جلد دوم – سال  1388 ) )

 اين بيماري يكي از خطرناكترين بيماريهاي غلات در ايران است، كه اولين بار در كشور در سال ۱۳۲۶ بوسيله اسفندياري گزارش شده است و در حال حاضر در بسياري از نقاط كشور شيوع دارد. اپيدمي‌هاي آن هر ۴ تا ۵ سال يك با خسارتهاي شديدي ايجاد مي‌كند.

در بهار سال ۱۳۷۲، اين بيماري در مزارع گندم مناطق مختلف كشور به صورت اپيدمي نسبتاً شديد ظاهر شده و خسارات قابل توجهي به محصول وارد نمود. خوشبختانه از آن سال تا كنون، بدليل توسعه كاشت ارقام مقاوم و نيز كانون كوبي‌هايي كه بوسيله برخي سموم قارچكش مؤثر انجام گرفته است، اين بيماري نتوانسته بصورت همه‌گير بروز نمايد. از سوي ديگر بايد توجه داشت كه عامل بيماري قادر به ايجاد نژادهاي فيزيولوژيك متعدد مي‌باشد، كه براساس بيماريزايي آن روي ميزبانهاي مختلف و برهمكنش ژني هر نژاد و ميزبان شناسايي مي‌شوند. بنابراين كار تهيه ارقام مقاوم بايد دايمي باشد.

عامل بيماري زنگ زرد قارچي است با نام علمي Puccinia striiformis f.sp.tritici West.(syn. Puccinia glumarum Erikson & Henning) كه ميزبان واسط براي آن شناخته نشده است. اين قارچ علاوه بر گندم و جو به چاودار، يولاف و بيش از ۳۲۰ گونه متعلق به ۱۸ جنس از گياهان خانواده گندميان حمله مي‌كند.